Sufistic Therapy in Spiritual Consultancy
Abstract views: 427
/ 
PDF downloads: 206
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.6526362Keywords:
Spiritual Consultancy, Sufistic Therapy, Self-Control, Piety, Steadfastness, Repentance, TrustAbstract
Man is a whole with his body and soul structure. Modern world has ignored man’s spiritual needs by prioritizing man’s physical needs. However, being able to live in peace and happiness depends on integrating with one’s own spiritual side. Modern culture has made people more individualized, self-centred, and consequently, lonelier, hence modern individuals find it difficult to achieve happiness and are seeking new experiences and beliefs. In recent years it has become popular to integrate a person into the society with his spiritual side and to provide Sufism-centred spiritual consultancy so that one can reach his inner essence. At the beginning, spiritual consultancy services were launched under the title of ‘spiritual assistance/care works’ and they targeted elderly and lonely people, were extended so that it could reach out to every member of the society. In this article, the opportunities of Sufistic therapy in spiritual counselling are investigated. The article will also be addressing the mystic, psychologic and therapeutic impact of Sufistic approach in spiritual consultancy. In this sense, the effects of self-control on attitude control, effects of piety on ego-control, effects of steadfastness on emotional disorder, effects of repentance on hope and awareness of self-renewal, and the effects of trust on love and hope will be reviewed.
References
Ankaravî, İ. (1869). Minhâcü’l-Fukârâ. İstanbul: Rıza Efendi Matbaası.
Atkinson, R., Atkinson., R.C. Hilgard, E.R. (1995). Psikolojiye Giriş II, (çev. Kemal Atakay, Mustafa Atakay, Aysun Yavuz), İstanbul: Sosyal Yayınları.
Bosbyshell, W.A. (1970). Some Correlates of Empathic Counseling Behavior of Episcopal Clergymen. Florida: University of Florida Press.
Bülbül, M. (2013). Almanya’da Hastanelerde Yapılan Manevi Bakım ve Din Hizmeti, Vaaz ve Vaizlik Sempozyumu, Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
Cebeci, S. (2010). Bir Din Öğretimi Yaklaşımı Olarak Dini Danışma ve Rehberlik. Değerler Eğitimi Dergisi, 8(19), 53-69.
Frame, M.W. (2003). Integration Religion And Sprituality in Counseling. New York: Brooks/Cole.
Genia, V. (1994). Secular Psychoterapist and Religious Clients: Professional Considerations and Religious Consideretions. Journal of Counceling & Development, 72, 395-398.
Grof, S. (2002). Geleceğin Psikolojisi. (çev. Sezer Soner), İzmir: Ege Meta Yayınları. Horozcu, Ü. (2010). Tecrübî Araştırmalar Işığında Dindarlık ve Maneviyat ile Ruhsal ve Bedensel Sağlık Arasındaki İlişki. Milel ve Nihal, 7(1), 209 - 240.
Hökelekli, H. (2009). Psikolojiye Giriş. İstanbul: Düşünce Kitabevi.
Jordans, M. J. D. (2003). Training Handbook on Psychosocial Counselling for Children in Especially Difficult Circumstance. Nepal: Unicef Publishing.
Kaymakçan, R., Şirinh, T. (2013). Bilişsel-Davranışçı Psikoterapi Yaklaşımı ile Bütünleştirilmiş Dini Danışmanlık Modeli’nin Din Eğitimi Alan Erkek Üniversite Öğrencilerinin Durumluk ve Sürekli Kaygı Düzeylerine Etkisi. DED, 11(26), 111-148.
Kelly, E.W. (1994). The Role of Religion And Spirituality in Counselor Education: A National Survey. Counselor Education And Supervision, 33(4), 227-237.
Koç, M. (2016). Diyanet İşleri Başkanlığı’nın Hastanelerdeki Manevî Danışmanlık ve Rehberlik Hizmetleri (1995-2015): Sınırlılıklar ve Bir Eğitim Programı Önerisi, Manevi Danışmanlık ve Rehberlik içinde, ed. Ali Ayten, Mustafa Koç ve Nuri Tınaz, 1: 321362, İstanbul: Dem Yayınları.
Küçükcan, T. (2005). Modernleşme ve Sekülerleşme Kuramları Bağlamında Din, Toplumsal Değişme ve İslâm Dünyası. İslâm Araştırmaları Dergisi, 13, 109128.
Lartey, E.Y. (2003). In living Color, An Intercultural Approach to Pastoral Care an Counseling. New York: Jessica Kingsley Publishing. Murdock, N.L. Psikolojik Danışma ve Psikoterapi Kuramları, (çev. Füsun Akkoyun), Ankara: Nobel Yayınları.
Özoğlu, S.Ç. (2007). Eğitimde Rehberlik ve Psikolojik Danışma. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
Patton, J. (2005). Pastoral Care in Context: An Introduction To Pastoral Care. Kentucky: Westminster John Knox Press.
Pazarlı, O. (1972). Din Psikolojisi. İstanbul: Remzi Kitabevi. Richards, P. S. (2005). Development and Validation of the Theistic Spiritual Outcome Survey, Psychotherapy Research, 15(4), 457-469.
Seyyar, A. (2008). Bakıma Muhtaç Özürlülere Dönük Manevi Bakım Uygulamaları 1, Din Hizmetleri Sempozyumu, Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları. Söylev, Ö.F. (1997). Türkiye’de dini danışma ve rehberlik: alanları, imkânları ve yöntemleri, diyanet işleri başkanlığı örneği (Doktora Tezi), Uludağ Üniversitesi, Bursa.
Sühreverdî, E.H. (1966). Avârifü’l-Maarif. Beyrût: Dâru’l-Kitabi’l-Arabiyyi.
Uludağ, S. (1999). Tasavvuf Terimleri Sözlüğü. İstanbul: Marifet Yayınları.
Yalom, J.F. (1965). Theory and Practise of Group Psychotherapy. New York: Paulist Press.
Yıldız, M.A. (2017). Akşemseddin’de Allah, Kâinat ve İnsan. Ankara: Kalem Neşriyat.
Yıldız, M.A. (2019). Elmalılı Hamdi Efendi’nin Bazı Tasavvufî Görüşleri. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 14, 111-143.
Yıldız, M.A. (2019). Mystical Wievs of Elmalılı Hamdi in Accordance With Some Concepts, İlahiyat Alanında Araştırma ve Değerlendirmeler, Gece Akademi.
Yıldız, M.A. (2019). Hacı Hasan Dinç ve Bazı Tasavvufî Görüşleri, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, Mart, 2019, Sayı 14, 266288.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
The journal is licensed under a 