Anıtsal Yapıların Yeniden Kullanımında İşlevsel Adaptasyonun, Mekânsal Analiz Yolu ile Değerlendirilmesi; Kayseri Sahabiye Medresesi
Özet Görüntüleme: 230
/ 
PDF İndirme: 74
Anahtar Kelimeler:
Yeniden Kullanım, Mekânsal Analiz, Kayseri Sahabiye Medresesi, KorumaÖzet
Anıtsal yapılar, toplumun zamanla değişen yaşam biçimi, yaşam biçimine bağlı farklı istek ve ihtiyaçlar sonucu özgün işlevlerini kaybetmektedirler. Anıtsal yapıların, korunarak kullanılabilmeleri ve kullanımın devamlılığı; yapının taşıdığı değerlerin ve özgün niteliklerinin korunduğu, yeni işlev-özgün mekân arasındaki dengenin kurulduğu yeni işlevler verilerek kullanılmalarıyla mümkün olmaktadır. Yeni kullanım ile mekânların, yeni işlevin ihtiyaçlarına cevap vermesi, yeni işlevin sürekliliği, dolayısıyla yapının sürdürülebilirliği açısından önemlidir. Korumanın sürdürülebilir olması için yapının yeni kullanıcılarının ve işlevinin gereksinimlerine optimum düzeyde cevap verebiliyor olması; yeni işlev-anıtsal yapı adaptasyonunun sağlanması gerekmektedir. Bu adaptasyon düzeyinin belirlenebilmesi, yeni işlevin mekânsal ve eylemsel gerekliliklerinin ortaya koyulması yeni işleve uygun olup olmadığının değerlendirilmesini gerekli kılmaktadır. Değerlendirme sonuçları sonraki uygulamalara veri oluşturacak, yeni işlevin seçiminde de fayda sağlayacaktır. Bu çalışmada “Kitapçılar Çarşısı” olarak kullanılan “Kayseri Sahabiye Medresesi’nin yeni işleve adaptasyon düzeyi, mekânsal analiz yöntemi ile araştırılmıştır. Açık avlulu ve tek katlı plan şemasına sahip olan medresenin Kitapçılar Çarşısı olarak kullanımında, mekânsal anlamda medresenin özgün plan şemasının, mimari kompozisyonunun ve mekânsal özelliklerinin değiştiği; yapının bünyesinde yer alan özgün mekânlarına yapılan müdahaleler ile yapının tarihi kimliği, estetik, belge ve özgünlük değerlerinin zedelendiği tespit edilmiştir.
Referanslar
ALEMDAR, Y., Z., 2010, “Anlatıya Dayalı Bir Kent Okuması: Kayseri Sahabiye Medresesi”, Erciyes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 29,
Yıl: 2010/2, s:283-306, http://sbe.erciyes.edu.tr/dergi/sayi_29/16.pdf (Erişim Mart 2012)
ANONİM, 2000, “In "Code of Ethics" - Canadian Association for Conservation of Cultural Property and the Canadian Association of Professional Conservators”, http://ip51.icomos.org/~fleblanc/documents/terminology/doc_terminolo gy_e.html (Erişim Ekim 2015)
ASLANAPA, O., 2007, “Anadolu’da İlk Türk Mimarisi Başlangıç ve Gelişimi”, Atatürk Yüksek Kurumu, Atatürk Kültür Merkezi Başkanlığı Yayını, Ankara.
AYDIN, D., YALDIZ, E., 2010, “Yeniden Kullanıma Adaptasyonda Bina Performansının Kullanıcılar Üzerinden Değerlendirilmesi”, METU-JFA, 27:1, S.1-22, Ankara.
http://jfa.arch.metu.edu.tr/archive/0258-5316/2010/cilt27/sayi_1/1-22.pdf (Erişim Nisan 2011)
CANTACUZINO, S., 1989, “Re/Achitecture; Old Buildings/New Uses”, Abbeville Pres, New York.
CANTELL, S. F., 2005. “The Adaptive Reuse of Historic Industrial Buildings: Regulation Barriers, Best Practices and Case Studies”, Virginia Polytechnic Institute and State University, Submitted in partial fulfillment of the requirement for the degree Master of Urban and Regional Planning. www.nvc.vt.edu/uap/docs/Student Projects/Cantell_Practicum.pdf (Erişim Nisan 2010)
DOUGLAS, J., 2006, “Building Adaptation”, Butterworth- Heinemann Elsevier, Edinburg.
EYÜCE, Ö., EYÜCE, A., 2010, “Design Education for Adaptive Reuse”,
International Journal of Architectural Research, Special Volume, Design Education: Explorations and Prospects for a Better Built Environment Volume (4) –Issues (2-3), s:419-428.
http://archnet.org/gws/IJAR/10541/files_10301/-ijar_vol%204_issues%2023_july_november_2010.pdf (Erişim Eylül 2011)
GABRIEL, A., 1934, “Monuments II” s:152-155, Paris.
KİPER, P., 2006, “Küreselleşme Sürecinde Kentlerin Tarihsel Kültürel Değerlerinin Korunması, Türkiye Bodrum Örneği”, Sosyal araştırmalar Vakfı Yayını, İstanbul.
KURAN, A., 1969, “Anadolu Medreseleri”, Cilt 1, Türk Tarih Kurumu Basımevi, Ankara.
PEREIRA RODERS, M., M., G., R., A., 2007, “Re-Architecture Basis Lifespan Rehabilitation of Built Heritage”, Technische Universiteit Eindhoven, PhD Thesis, Eindhoven, The Netherlands.
SATOĞLU, A., 2002, “Kayseri Ansiklopedisi”, TC Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayını, Ankara.
SEWARD, L., A., 2007, “New Codes For Old Buildings: Comparing Rehabilitation Codes and Evaluating Their Effects”, Master of Science in Historic Preservation, University of Pennsylvania.
SÖZEN, M., 1970, “Anadolu Medreseleri, Selçuklular ve Beylikler Devri”, Cilt I, İstanbul.
TUNCER, O.C., 1986, “Anadolu Selçuklu Mimarisi ve Moğollar”, Ankara.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
Dergimizde yayımlanan makaleler, 