16. Yüzyıldan 19. Yüzyıla İstanbul Haneleri
Özet Görüntüleme: 389 / PDF İndirme: 233
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.6527686Anahtar Kelimeler:
Osmanlı Dönemi, İstanbul haneleri, mahalle, emlak kayıtÖzet
İstanbul hanelerine ait bilgilere, Osmanlı’nın kaydettiği defterlerden ulaşabiliyoruz. 16.yüzyılda tutulan İstanbul Vakıfları Tahrir Defteri, birincil kaynakların en eskisidir. Bu defter, İstanbul’da sur içindeki konut ve dükkânların dağılımını gösterir. Yaşam birimlerinin, kendi aralarındaki dizilimi yanında, bu birimlerin, içinde yer aldığı mahalledeki diğer birimlerle ilişkisini de sergiler. Böylelikle mahallenin kent içindeki konumuna bağlı olarak, birimlerin yoğunluğu, büyüklüğü ve bir araya geldiklerindeki farkları da saptama olanağı vermektedir. Ne var ki, Maliye Nezareti defterleri arasında bulunan, Osmanlı’nın vergilendirmeye bağlı emlak kayıtlarını içeren, 1874 tarihli Vâridât Muhasebesi Defterleri, 19.yüzyıl’da konutunun, mimari özelliklerini, sahibini, vakıf sahibini, komşu parsel bilgilerini, numaralarıyla ve sokağın hangi yüzünde yer aldığını, dahası dönemin haritaları üzerindeki yaklaşık yerini bulmaya olanak veriyor. Bu çalışmada, sözü edilen defter kayıtları kaynak alınarak, haneler özelinde, İstanbul suriçinde seçilen mahallelerin mekânsal dönüşümüne örnek bir değerlendirme amaçlanmıştır. Farklı konumlarda yer alan mahallelerin, kimisinde yangınlar sonucunda modern anlayış doğrultusunda gerçekleştirilen planlamayla birlikte sokak isimleri de değişimin göstergeleridir. Böylelikle, koruma bağlamında kaybolan mimari eserler ve kent dokusunu saptamak mümkün olmuştur. İstanbul hanelerini birkaç mahalle üzerinden tanımlamanın yetersiz olduğu bilinciyle, geliştirilecek çalışmanın bir adımı olarak değerlendirilmesini umuyoruz.
Referanslar
Akgündüz, A. (2000). İcareteyn. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. İstanbul: Diyanet Vakfı Yayınları.
Alp Yücel Kaya, Y. T. (2009). Tahrir'den Kadastro'ya:1874 İstanbul Emlâk Tahriri ve Vergisi: "kadastro tabir olunur tahri-i emlâk". Tarih ve Toplum, sayı:9, 856.
Ayverdi, E. H. (1958). Fatih Devri Sonlarında İstanbul Mahalleleri, Şehrin İskânı ve Nüfusu. Ankara: Vakıflar Umum Müdürlüğü Neşriyatı .
Ayverdi, E. H. (1978). 19. Asırda İstanbul Haritası. İstanbul: İstanbul Fetih Cemiyeti İstanbul Enstitüsü.
Barkan, Ö.L., Ayverdi, E. H. (1970). İstanbul Tahrîr Defteri 953 (1546) Tarihli.
Boyacıoğlu, D. (2019). Osmanlı Fabrika Yapılarıınn Projelendirilmesi ve İnşasında Etkili Olan Özneler. Osmanlı Mirası Araştırmaları Dergisi, 6(14), 77-95.
Çadırcı, M. (1991). Tanzimat Döneminde Anadolu Kentlerinin Sosyal ve Ekonomik Yapıları. Ankara: Türk Tarih Kurumu.
Çelik, G. (2010). Tanzimat Döneminde Tarihi Yarımada: Tercihler, Yaklaşımlar, Görünümler. Tarih Araştırmaları Literatür Dergisi, 8 (16), 227-258. Çokuğraş, I. (2016). Bekâr Odaları ve Meyhaneler Osmanlı İstanbul'unda Marjinalite ve Mekân (1789-1839). İstanbul: İstanbul Araştırmaları Enstitüsü.
Denel, S. (1982). Batılılaşma Sürecxinde İstanbul'da Tasarım ve Dış Mekânlarda Değişim ve Nedenleri. Ankara: ODTÜ Mimarlık Fakültesi-Ara Yayınları.
Devellioğlu, F. (1949,1993). Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat. Ankara: Aydın Kitabevi Yayınları.
Dirimtekin, F. (1964). Ecnebî Seyyahlara Nazaran XVI. Yüzyılda İstanbul.
İstanbul: Fetih Cemiyeti. Efendi, C. (2005). Risaâle-i Mi'mâriyye. İstanbul: İstanbul Fetih Cemiyeti, (ed.) İ.Aydın Yüksel.
Ergin, O. N. (1936). Türkiye'de Şehirciliğin Tarihi İnkişâfı. İstanbul: Cumhuriyet Matbaası.
Ergin, O. N. (1995). Mecelle-i Umûr-ı Belediyye. İstanbul: İstanbul Büyükşehir Belediyesi.
Ersoy, B. (2001). Osmanlı Şehir İçi Hanlarının İşlevleri. Electronic Journal of Oriantal Studies. Utrecht.
Eyice, S. (1963). Son Devir Bizans Mimarisi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları.
Eyice, S. (2011). İstanbul’un Kaybolan bir Eseri:Kazasker Ebu’l Fazl Mahmut Efendi Medresesi. Tarih Dergisi, 10(14), 147-162.
Gürses Söğüt, S. (2016). 19.Yüzyıl İstanbul'unda Modern İmar Uygulamaları: Yangın Yeri Düzenlemeleri. Toplumsal Tarih, 50-62.
Hovhannesyan, S. S. (1996). Payitaht İstanbul'un Traihçesi. İstanbul : Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
İnalcık, H. (2017). İstanbul Tarihi Araştırmaları. İstanbul: Türkiye İş Bankası Yayınları.
Mantran, R. (1990). 17.Yüzyılın İkinci Yarısında İstanbul. Ankara: Türk Tarih Kurumu.
Ölçer, E. (2014). Şehir Sokak Hafıza. İstanbul : Zeytinburnu Belediyesi.
Ömer Lütfi Barkan, E. H. (1970). İstanbul Vakıfları Tahrir Defteri. İstanbul: İstanbul Fetih Cemiyeti İstanbul Enstitüsü.
Özkaya, H. G. (2015). 18. Yüzyılda İstanbul Evleri. İstanbul: İstanbul Araştırmaları Enstitüsü.
Öztürk, A. İ. (2018). İstanbul Şehir Suyu Hizmetinde Şİrketler Dönemi (1881-1937). İstanbul: İdeal Kültür Yayıncılık.
Sakin, O. (2002). Tarihsel Kaynaklarda İstanbul Depremleri. İstanbul: Kitabevi.
Seyitdanoğlu, M. (1996). Yerel Yönetim Metinleri 2: Sokaklara Dair Nizamname. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, V/1, 59-70.
Söğüt, S. G. (2015). Yeni Belgelerle 1865 Hocapaşa Yangınının Sınırları. Toplumsal Tarih, sayı:263, 74-80.
Söğüt, S. G. (2019). Modern Bir İmarı Çözümleme Denemesi:1865 Hocapaşa Yangını. Mimarlık Dergisi, sayı:406, 54-60.
Tanyeli, U. (2006). Osmanlı Metropollerinde Evlerin Konfor ve Lüks Normları. C. K. Suraiya Faroqhi içinde, Soframız Nur Hanemiz Mamur (s. 333-349). İstanbul: Kitap Yayınevi.
Wiener, W. M. (2001). İstanbul'un Tarihsel Topografyası. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Yağcı, Z. G. (2015). Osmanlı Toplumunda Mahallenin Dışındakiler: Bekâr Odaları ve Bekârlar. Türk ve İslâm Araştırmaları Dergisi, 65-85.
Yerasimos, S. (2006). 16.Yüzyıda İstanbul Evleri. C. K. Suraiya Faroqhi içinde, Soframız Nur Hanemiz Mamur (s. 307-332). İstanbul: Kitap Yayınevi.
Yıldız, K. (2014). 1782 İstanbul Yangını: Kadı Sicillerinden Tespit, Çıkarım ve Yorumlar. Uluslararası Osmanlı İstanbulu Sempozyumu-II (s. 707-722). İstanbul: 29 Mayıs Üniversitesi.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License ile lisanslanmıştır.